دوره اول (1356-1346): ایجاد صنایع بزرگ و مادر و تحرک صنایع وابسته به آن‌ها شامل طیف وسیعی از صنایع مانند: ماشین‌آلات کشاورزی، دریایی، تجهیزات نفت، گاز و پتروشیمی، تولید انرژی و نیروگاه‌ها. برخی از‌مهم‌ترین این فعالیت‌ها عبارتند از:تأسیس شرکت‌های ماشین‌سازی اراک، ماشین‌سازی تبریز، تراکتورسازی تبریز، آلومینیم ایران (ایرالکو)، هپکو، کشتی‌سازی خلیج‌فارس، کشتی‌سازی اروندان، واگن‌سازی پارس، موتوژن و پمپیران؛
دوره دوم (1366-1357): اداره بخش مهمی‌از صنایع سنگین، مادر و ملی در دهه نخست استقرار جمهوری اسلامی‌ایران و همچنین پشتیبانی صنعتی از دفاع مقدس از طریق تشکیل ستاد مرکزی در سازمان و استفاده از ظرفیت‌های شرکت‌های صنعتی زیرمجموعه جهت پشتیبانی؛
دوره سوم (1376-1367): اجرای طرح‌های بزرگ صنعتی و ملی همچون: پالایشگاه‌های نفت،گاز و پتروشیمی و احداث نیروگاه، ادغام شرکت‌های خودروسازی در قالب دو شرکت بزرگ ایران خودرو و سایپا و قرار دادن این صنعت در مسیر توسعه، همچنین اجرای طرح‌های مهم صنعتی معروف به ده طرح شامل صنایع تجهیزات نفت، مجتمع صنعتی اسفراین، ماشین‌های الکتریکی جوین، پمپ و توربین، دیزل سنگین ایران و؛
دوره چهارم (1386-1377): طی این دهه با ممنوعیت قانونی اجرای طرح‌های دولتی، سازمان، بیشترین تمرکز خود را بر سرمایه‌گذاری مشارکتی در اجرای طرح‌های صنعتی صرف نمود. ضمن اینکه به‌عنوان پیشرو در اجرای پروژه‌های بزرگ، به‌عنوان پیمانکاری عمومی‌در پروژه‌های پارس جنوبی (فازهای 1، 6، 7، 8، 17 و 18) حضور پیدا کرد تا ضمن توسعه ظرفیت‌هاو دانش اجرای پروژه‌های بزرگ، بخش مهمی‌از توان کشور و علی‌الخصوص شرکت‌های تجهیزات‌ساز و مهندسی زیرمجموعه را برای توسعه توان مهندسی و ساخت داخل به‌کار گیرد. ضمن اینکه در این دهه برنامه توسعه صنعت خودرو و قطعه‌سازی کشور طراحی و اجرا گردید؛
دوره پنجم (۱۳۹۴ - ۱۳۸۷): با تصویب و اجرای قانون اجرای سیاست‌های کلی اصل (44) قانون اساسی، واگذاری بخش مهمی‌از شرکت‌های زیرمجموعه سازمان توسط سازمان خصوصی‌سازی صورت پذیرفت. این در حالیست که بر اساس ماده (29) قانون فوق، منابع حاصل از فروش سهام شرکت‌های دولتی به خزانه واریز و به مصارف متعددی می‌رسد. به‌طور طبیعی حتی اگر در هر سال، بخشی از این منابع به شرکت‌های مادرتخصصی عودت داده شود، بعد از مدت کوتاهی، شرکت‌های مادرتخصصی به تدریج تمام دارایی‌های خود را از دست خواهند داد. در سال‌های بعد از ابلاغ قانون فوق تا پایان سال ۱۳۹۹، کلا رقمی‌بالغ بر ۸۷،۸۳۳ میلیارد ریال از سهام شرکت‌های وابسته و تابعه ایدرو فروخته شده است که واگذاری مبلغ ۲۲،۱۱۸ میلیارد ریال آن قبل از ابلاغ تبصره (7) ذیل بند (الف) ماده (3) صورت گرفته و در مقابل آن صرفاً 2،۱۸۴ میلیارد ریال (از محل بندهای ذیل ماده (29)) در اختیار این سازمان قرار گرفته‌است (معادل ۲.۵ درصد). باقی مبلغ واگذاری به میزان ۶۵،۷۱۵ میلیارد ریال (شامل ۵۸.۳۵۴ میلیارد ریال بابت رد دیون دولت) پس از ابلاغ تبصره (7) صورت گرفته که اصولاً بایستی مطابق نص صریح قانون، 70% آن بدون هیچ‌گونه قید و شرطی به این سازمان توسعه‌ای پرداخت می‌شد.در این دوره ضمن تداوم اجرای پروژه‌های بزرگ ملی در بخش‌های نفت و گاز (فازهای پارس جنوبی) و حمل‌و‌نقل، بخشی از مأموریت ایدرو طبق قانون فوق‌الذکر بر توسعه مناطق کمتر توسعه یافته و توسعه صنایع پیشرفته متمرکز شد.
دوره ششم (۱۳۹۵ تا کنون): شروع این‌دوره همزمان با ابلاغ سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی از سوی مقام معظم رهبری و قرار گرفتن در دوره پسابرجام و فرصت‌های ناشی از آن و انقلاب صنعتی چهارم بود.
موضوعاتی مرتبط از سیاست‌های اقتصاد مقاومتی مانند اقتصاد دانش‌بنیان، توسعه بهره‌وری، افزایش تولیدات و ارتقای رقابت‌پذیری در تولید، تعمیق ساخت داخل، توسعه مناطق ویژه اقتصادی و افزایش اشتغال و همچنین امکان جذب سرمایه‌گذاری و مشارکت خارجی در دروه پسابرجام با هدف تولید مشترک، انتقال فن‌آوری و صادرات مشترک در راستای افزایش ارزش افزوده، ایجاد اشتغال، ارتقای سطح رقابت‌پذیری و صادرات و توسعه فن‌آوری، در رویکرد‌ها و جهت‌گیری‌های اصلی ایدرو طی این دوره مد نظر قرار گرفت.
