​به دنبال برگزاری مراسم تودیع جناب آقای مهندس شافعی و معارفه جناب آقای دکتر نوروز زاده بعنوان ریاست هیات عامل سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران، نظر به اینکه ممکن است خبرنگاران حاضر در جلسه نسبت به انعکاس نقطه نظرات و سلایق و برداشت های شخصی خود اقدام نموده باشند، برای رفع ابهام و تنویر اذهان مخاطبان، متن کامل سخنرانی جناب آقای مهندس شافعی بشرح زیر منتشر می گردد: بسم الله الرحمن الرحیم؛ الم نشرح لک صدرک؛ و وضعنا عنک وزرک؛ الذی انقض ظهرک؛ و رفعنا لک ذکرک؛ فان مع العسر یسرا؛ ان مع العسر یسرا؛ فاذا فرغت فانصب؛ و الی ربک فارغب. حضور همکاران عزیزم در سازمان، ارباب جراید، مدیران واحدهای صنعتی وابسته و غیروابسته، نمایندگان گرامی مجلس شورای اسلامی، معاونین وزرا و سایر حضار معزز سلام عرض می کنم و مقدم همه تان را گرامی می دارم و اعیاد بزرگ ماه معظم شعبان را تهنیت می گویم. قبول مسئولیت از طرف دوستان عزیزم آقایان سیدرضا نوروز زاده و مهدی بازارگان را به آنان تبریک می گویم و صمیمانه برایشان آرزوی موفقیت می کنم و از همکاران خودم در سازمان تقاضا می کنم با هر نوع همکاری مقدور، آنان را در راستای اهداف متعالی سازمان و توسعه کشور، همراهی و مساعدت نمایند. چرا در خرداد سال 91 به سازمان آمدم؟ برخی دوستان مشفق پس از پذیرش مسئولیت در ایدرو به من خرده گرفتند که اساسا چرا در آن شرایط، همکاری با دولت قبل را پذیرفتم؟! تحلیل و پاسخ کلی من در آن روزگاران این بود که کشور و صنایع آن مال ملت بزرگ ایران است و در نظام جمهوری اسلامی، دولت ها با سلایق مختلف می آیند و می روند و هر ایرانی برای پیشرفت کشور هر کار مشروع و قانونمندی را که می تواند، باید انجام دهد و لذا دوسال پیش در چنین روزهایی به دعوت جناب آقای دکتر غضنفری که او را شخصیتی عاقل و اندیشمند و علاقه مند به استفاده از ظرفیت های کشور یافتم، به منظور کمک به احیای هویت سازمان و با قید دو شرط به ایدرو آمدم: 1- تنها قانون و بویژه اساسنامه و قانون تاسیس سازمان را اجرا کنم. قانونی را که از قدیم الایام با آن آشنا بودم و آن را متین و کارآ می دانستم. 2- در عزل و نصب ها و نیز روابط با روسای بالادستی همچنانکه مشی اینجانب بوده و هست و خواهد بود، از اختیارات قانونی خود استفاده کنم و آنان ازدخالت فراقانونی پرهیز نمایند چرا که مکرر شنیده بودم از خارج از مجاری قانونی در امور شرکتهای تابعه و وابسته سازمان دخالت می شده است. آقای وزیر با رویی باز هردو شرط را پذیرفت و تاکید کرد که باید هم همینطور باشد و یادآوری کرد که با پذیرش این مسئولیت از سوی تو امید است شخصیت های کاردان دیگری به ایدرو بپیوندند. اگر چه در عمل موفق به رفع بعضی مزاحمت ها نشد! ایدرو چه بود؟ امروز چیست؟ و چه باید باشد؟ ایدرو با احداث 4 کارخانه مهم ماشین سازی تبریز، اراک، تراکتورسازی تبریز و آلومینیوم اراک از سال های 46 تا 50 شروع به کار کرد و تا سال 57 کارخانجاتی از قبیل واگن پارس، هپکو، موتوژن و... را ایجاد نمود، به سازمان موثری در صنعت کشور بدل شد. از سال 60 صنایع خودروسازی کشور که تا قبل از انقلاب خصوصی بود به ایدرو واگذار شد و تا پایان سال 68 خدمات مهمی در جنگ ارائه کرد. همه توجه ایدرو در این سالها، سرمایه گذاری در ماشین آلات سنگین بود. تا سال 75 تولید خودرو به 124 هزار دستگاه رسید که البته80 هزار دستگاه آن پیکان بود. همچنین سرمایه گذاری روی 10 طرح صنعتی آغاز شد. از سال 76 به بعد سرمایه گذاری قابل توجهی در صنعت خودرو تحقق یافت و در سال 90 با تولید یک میلیون و 600 هزار دستگاه، سیزدهمین خودروساز جهان شدیم. از سال 76 در ایدرو نیم نگاهی به صنایع نوین شکل گرفت. از سال 79-80 با اجرای قانون برنامه سوم و سپس قوانین مختلف، قانون تاسیس و اساسنامه سازمان مورد هجمه قرار گرفت. از سال 87 تا 89 نگاه به سازمان، نگاهی حذفی بود. با تصویب و اجرای قانون اصل 44 می باید سهام سازمان بوسیله سازمان خصوصی سازی فروخته شود و وجوه آن به خزانه واریز گردد و سازمان بتدریج مستحیل شود. از 89 تا 91 نیم نگاهی به ایدرو نگاه ناقص حقوقی- بدون پیش بینی ابزار مالی، با تصویب 121 طرح غالبا کوچک با سازوکاری بسیار ناقص جهت اجرا در مناطق محروم با مشارکت بخش خصوصی و نیز دارندگان ایده های نو بوجود آمد. از مهر 91 تا اسفند 92 اصلاح قانون اجرای اصل 44 بوسیله مجلس با الحاق تبصره 7 به ماده 3 قانون اجرای اصل 44 بعمل آمد. این تبصره که علاوه بر ایدرو، ایمیدرو و پتروشیمی و شرکت شهرکهای صنعتی را نیز در بر گرفت، سه ماده از قانون فوق الذکر را اصلاح کرد: ماده 1-18 : اختیارات مجمع شرکتهایی که در لیست واگذاری قرار داشتند. ماده 3 : تسهیل اجرای طرح های گروه2 با سازوکاری سهل و آسان. ماده 29 : تخصیص 70 درصد از منابع حاصل از فروش سهام شرکتها که در این زمینه توضیح داده خواهد شد. در حوزه پیمانکاری، با شرکت نفت در فازهای 17 و 18 و 14 در آستانه خلع ید بودیم و مصوبه هیات مدیره صادر شده بود. از طرف دیگر صورتجلسه ای با امضای وزیر صنعت، معدن و تجارت و وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح و روسای ایدرو و خاتم الاوصیا به امضا رسیده بود که به موحب آن شرکت IPMI به خاتم الاوصیا منتقل شود و این به معنی تیرخلاصی بر سر ایدرو بود. مدیران ارشد سازمان اعم از رئیس هیات عامل و قائم مقام وی، دبیر هیات عامل و همه معاونین، مسئول امور مالی و غالب مدیران واحدهای مهم صنعتی نظیر IPMI از بیرون از مجموعه سازمان آورده شده بودند. اگرچه می باید از زحمات آنان تقدیر کنم لکن ناگفته پیداست که چنین رفتاری با سازمانی تخصصی و نام آور نظیر ایدرو به معنی کوچک شمردن ظرفیت های نیروی انسانی  آن جلوه گر می شد، سازمانی که خود، صادرکننده نیرو به مراکز و دستگاه های دیگر بود. این رفتار شرایطی را بوجود آورده بود که رابطه صمیمانه ای بین بدنه کارشناسی سازمان و مدیریت ارشد آن وجود نداشت و رخوت و بی تفاوتی از نتایج روشن آن بود. مدتی قبل از آغاز کارم در ایدرو، یکی از معاونین آن روز به همراه یکی از مدیران خود وقتی از من گرفته و به دیدنم آمده بود. با کمال تعجب آن آقای معاون با بیش از 40 دقیقه تاخیر آمد و از اینکه با تاخیر آمده است احساس ناراحتی و انفعال نیز نداشت! وقتی ماه ها بعد به سازمان آمدم ملاحظه کردم که تشکیل جلسات با نیم ساعت تاخیر و بیشتر امری عادی است. تسری این بی نظمی ها به طرح های در حال اجرای سازمان و مدیران واحدها، آثار سوء بسیاری به همراه دارد. از حیث توان مالی: سهام ایدرو در اغلب شرکتها واگذار شده بود و منابع آن به خزانه واریز گردیده و هنوز خزانه از بابت بدهی سال 83 به بعد به ایدرو بدهکار است. بی ثباتی در واگذاریها نیز غوغا می کرد، نظیر: لوله گستر اسفراین، واحد منحصربفرد تولیدکننده لوله های چاه های نفت که به مدت 4 سال به بهانه رد دین به صندوق بازنشستگی بی صاحب مانده بود! ماشین سازی تبریز که به دلیل واگذاری ناقص به بانک صادرات به مدت حدود دو سال بی صاحب بود. واگذاری غیرقانونی ایزوایکو به وزارت دفاع، تحت عنوان خصوصی سازی که موجب رکود در سرمایه گذاری حوض های خشک گردیده بود. واگذاری گسترش بافت بلوچ و نساجی قائمشهر به بانک مسکن که جریان اصلاح امور این دو شرکت مهم را مختل کرده بود. تحریم: تحریم کشور بطور عام و تحریم تامین قطعات خودرو بطور اخص آغاز شده بود و صنعتی که از سال 76 همواره در حال رشد بود، رو به افول نهاده بود. در خرداد سال 91 کارگروهی به ریاست معاون اول ریاست جمهوری در ایران خودرو تشکیل یافت و تصمیم گرفت با توجه به افزایش نرخ ارز و کمبود سرمایه در گردش، به هر کدام از دو خودروساز بزرگ کشور یک هزار میلیارد تومان تسهیلات بانکی اعطا کند و البته این کار هرگز تحقق نیافت! امروز ایدرو کجاست؟ در اثر تعامل بسیار سازنده با مجلس و علیرغم مخالفت بعضی دستگاه های موثر ستادی، بلحاظ حقوقی، اصلاحات مهمی در قوانین حاکم بر ایدرو حاصل شده است که لازم است از نمایندگان مجلس عموما، و کمیسیون صنایع و معادن خصوصا، تشکر کنم. مجلس تبصره 7 را به پیشنهاد ایدرو به ماده 3 قانون اجرای اصل 44 ملحق نمود که به موجب آن اقلا سه ماده مهم قانونی مورد بازنگری و اصلاح قرار گرفت. ماده 1-18 اصلاح شد و اختیارات مجمع شرکتها تا زمان قطعی واگذاری به سازمانهای اصلی برگشت. تبصره های 3 و 4 اصلاح شد و سازوکار انتخاب و اجرای طرح های مشمول گروه 2 تسهیل گردید و با بازنگری ماده 29 امکان تخصیص 70 درصد از وجوه سهام واگذار شده و به سازمانهای توسعه ای  فراهم شد. این قانون در اسفند 92 یعنی حدود 3 ماه پیش از تصویب مجلس گذشت و از فروردین سال جاری یعنی در حدود 2 ماه پیش عملیاتی گردید. استراتژی توسعه سازمان با همکاری بسیار موثر و تنگاتنگ همکاران ایدرو با سازمان مدیریت صنعتی تدوین گردیده و به موازات آن در سه حوزه تخصصی: 1- صنایع نفت و گاز 2- صنایع حمل و نقل 3- صنایع پیشرفته و نوین عناوین 54 طرح تهیه شده و کار بررسی آنها در 7 کارگروه تخصصی تر آغاز گردیده است تا پس از تهیه توجیهات فنی و اقتصادی به مرحله اجرا درآیند. بعضی از این طرح ها قابلیت تکرار دارند. در سال گذشته با استناد به قوانین، سه شرکت 100 درصد دولتی به ثبت رسید تا الیاف شیشه را در مرند، بیواتانول را در کرمانشاه و تولید ممبران را در ایلام به ثمر برسانند. اهمیت تشکیل این شرکتها بویژه از این جهت است که ایدرو موفق شده است نوع نگاه ارکان تصمیم گیری کشور را نسبت به خود تغییر دهد. امروز رابطه بسیار صمیمانه ای بین غالب مدیران ارش سازمان با همکاران و با بدنه وجود دارد. بدنه، مدیران را از خود احساس می کند و آماده همه نوع مشارکت های فکری و اجرایی است. سازمان از همکاری مدیران شناخته شده و شایسته و حرفه‌ای خود در کارخانجات و شرکتهای مختلف بهره مند است و بی جهت نیست که آثار رونق در این شرکتها از جمله خودروسازیها، مجتمع اسفراین، ایزوایکو، هفت تپه، IPMI، ریخته گری ماشین سازی تبریز و... ظاهر شده است. در همین جا بر خود لازم می دانم از همکاران ستادی و نیز مدیران اجرایی در شرکتها و کلیه پرسنل خدوم آنان تشکر کنم. در اثر تدابیر متخذه از سوی دولت، تحریم قطعات خودرو کمرنگ شده و تولید رونق گرفته و شرکتهای خودروساز شرقی و غربی علاقه خودشان را به همکاری با صنعت خودروی کشور نشان می دهند. مدیران و دولتمردان کشور باید با اغتنام فرصت، و با هدف ارتقای کیفیت، تنوع و تولید رقابتی محصول، از دستاوردهای خود در دوران تحریم حراست نمایند. امروز واگذاری سنجیده تر از گذشته و بدون استفاده از ابزار "رد دین" در حال انجام است و از طرف دیگر مجلس و دولت با عودت دوباره شرکتهایی نظیر ایزوایکو، ماشین سازی تبریز، لوله گستر اسفراین، گسترش (بافت) بلوچ، نساجی قائمشهر و... به سازمان، امکان باروری مجدد آنها را فراهم ساخته اند؛ مشروط بر اینکه دولت با استفاده از ظرفیت ماده 13 قانون اجرای اصل 44 امکان تبدیل شدن هر کدام از این شرکتها به سازمانهای فرعی و عملیاتی توسعه ای منطقه را فراهم نماید. همچنین اقداماتی انجام شده مانند: * اتخاذ سیاست تولید، تدوین و عرضه دانش فنی در فن بازار از جمله: - GTL پایلوت یک بشکه در روز - 6 کاتالیست در شرکت سرو - دستگاه های آموزشی شبیه ساز جوش - CVT ارتباطات هوشمند خودرویی بین تهران- قزوین- رشت - تولید بیواتانول از باگاس - توربین های 4 مگاواتی و CHP با دانش فنی داخلی - نانو رس *‌ سرمایه سازمان از 1300 به 1700 میلیارد تومان افزایش یافته است. * 40 درصد از مطالبات سازمان ظرف سالهای اخیر وصول شده است. * سازماندهی ساخت جک آپ با استفاده از منابع بخش خصوصی و به موازات آن راسا بوسیله سازمان در حال انجام است. * نوسازی و بازسازی کارخانجاتی از قبیل هفت تپه، قند یاسوج و گسترش بلوچ بوسیله ایدرو تحقق یافته است. سازمان چه نقشی باید ایفا کند؟ باتوجه به سند بالادستی سیاستهای ابلاغی مقام معظم رهبری در مورد کسب رتبه نخست در منطقه رقبای اصلی ایران، بلحاظ اندازه و حجم اقتصادی، ترکیه و عربستان سعودی خواهند بود. گرچه از حیث درآمد سرانه، کشورهای کوچک نفت خیز نظیر قطر دست بالاتری خواهند داشت. ترکیه برای سال 2025 میلادی درآمد 2200 میلیارد دلار را هدف گرفته است. جمهوری اسلامی ایران نیز در این عرصه رقابت نباید کمتر از این درآمد رضایت دهد، در غیراین صورت به هدف خود نایل نخواهد آمد. سهم فعلی صنعت و معدن از تولید ناخالص ملی 20.2 درصد برآورد می شود. اگر صنعت و معدن را موتور پیشبرنده توسعه بدانیم و انتظار داشته باشیم این سهم به 25 درصد در سال 1404 (2025) برسد در آن صورت این بخش اقتصادی می باید 550 میلیارد دلار از تولید ملی را ایجاد نماید. اگر نقش سازمانهای توسعه ای نظیر ایدرو، ایمیدرو و پتروشیمی را مشابه سامسونگ، دوو، ال جی و هیوندای کره یا سونی و هوندا و میتسوبیشی ژاپن و یا زیمنس و بنز آلمان و یا پژو و رنو فرانسه و یا انی ایتالیا فرض کنیم، راه خطا نرفته ایم. در این صورت اگر انتظار داشته باشیم هرکدام از این سه سازمان 5درصد اقتصاد ملی را پوشش دهند، هدفگذاری نادرستی نخواهد بود. بنابراین هرکدام از این سازمان ها می باید در افق 1404 سهمی معادل 110 میلیارد دلار در تولید ملی نقش ایفا کنند. این نقش می تواند مستقیم و یا مشارکتی باشد. مثلا ایدرو از طریق مشارکت در صنعت خودروسازی کشور که سند استراتژیک آن را تهیه و به وزارتخانه تقدیم کرده ایم، در تولید سه میلیون خودروی 15 هزار دلاری سهیم خواهد بود. حوزه های فعالیت این سازمانها لاجرم باید تخصصی باشد و مشخصا در مورد ایدرو، صنایع تجهیزات نفت و گاز، صنایع حمل و نقل اهم از دریایی، جاده و ریلی و صنایع نوین و پیشرفته نظیر IT ، بیوتکنولوژی و مواد جدید می باشد. پرسش مقدری که باید به آن پاسخ داده شود، چگونگی مالکیت سهام ایدرو است. از نظر اینجانب بجای واگذاری سهام ایدرو در شرکتهای مختلف، اصلح آن است که سهام خود سازمان ارزیابی و در بازار سرمایه بین توده مردم و علاقمندان به آن بازار عرضه شود و دولت نیز نقش ممتاز خود را در قالب قانون تجارت اعمال نماید. به این ترتیب کلیت و برند سازمان و کارآیی آن حفظ خواهد شد. از نظر اینجانب انحلال سازمان هایی نظیر صنایع ملی ایران، شرکت ملی فولاد، شرکت احداث صنعت و نظایر آنها و یا واگذاری شرکت هایی نظیر ایزوایکو، مجتمع اسفراین و گسترش بلوچ کار مستحسنی نیست. از ظرفیت شرکتهای اخیرالذکر باید در جهت توسعه کشور و حضور در بازارهای جهانی بهره مند شویم. در پایان، از خداوند منان سپاسگزارم که به مدت دو سال دیگر این توفیق را فراهم کرد تا از نزدیک در کنار همکاران عزیزم در سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران قرار بگیرم و دوشادوش آنها به منظور احیای هویت و حیثیت ایدرو بکوشم. تاکید می کنم که راه تعالی سازمان همچنان ادامه دارد و امید است با تلاشهای فکری و اجرایی ارکان آن، ضمن تقویت ظرفیت حقوقی و مالی سازمان، این راه پرافتخار طی گردد. این بنده نیز که سالیانی متمادی رئیس و یا عضو مجمع و یا رئیس هیات عامل این سازمان بوده ام، به چشم فرزندی به آن نگاه می کنم که از موفقیت هایش خرسند و از عدم توفیقات احتمالی آن نگران خواهم بود و بقول شاعر بلندآوازه آذری زبان پارسی گوی: از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران رفتم از کوی تو لیکن عقب سر نگران سهل باشد همه بگذاشتن و بگذشتن کاین بود عاقبت کار جهان گذران والسلام علیکم و رحمت الله و برکاته